Celem tego artykułu jest przedstawienie biżuterii punickiej pochodzącej z obszaru starożytnego miasta-państwa Kartaginy. Miasto zostało założone w IXw. p.n.e. przez Fenicjan (punicus- nazwa łacińska) na terenie obecnej Tunezji. W okresie VII i VI w. p.n.e., jak już wspomniałam w poprzednim artykule, rdzenna Fenicja została podbita przez Asyryjczyków. Wtedy to właśnie Kartagińczycy zaczęli tworzyć odrębne państwo kolonizując Ibizę,Sardynię i Sycylię. Kraj ten stał się potęgą handlową w basenie Morza Śródziemnego a jego największy rozkwit przypada na III w.p.n.e. Potęga nie trwała jednak długo bowiem Rzymianie, których imperium rosło w siłę, postanowili pozbyć się konkurenta handlowego. Konflikt doprowadził do trzech wojen punickich a w ich konsekwencji do upadku Kartaginy w 146r.p.n.e.

 Styl ubierania Kartagińczyków był bardzo konserwatywny i nawiązywał do kultury rdzennych Fenicjan Azji. Wedle tradycji gołe ciało ludzkie było traktowane pogardliwie dlatego starano się je skrzętnie ukrywać pod grubymi i obszernymi warstwami materiału. Wedle tej zasady również biżuteria używana była w nadmiarze.

Najczęściej spotykanym wzorem biżuteryjnym były pierścienie noszone w nosie. Nosili je zarówno mężczyźni jak i kobiety. Potwierdzają to terakotowe maski męskie i żeńskie wyposażone w ten właśnie specyficzny element. Bardzo popularne były również kolczyki noszone przez mężczyzn,  często tylko w jednym uchu, miały prostą formę kółka ze złota zaopatrzonego w wisior. Dodatek ten miał różne formy zdarzało się, że był to symbol ANKH znany z Egiptu jako znak życia, bywała również mała skrzyneczka wypełniona kulkami oraz forma jaja lub rozety.

Znane są również diademy noszone przez kobiety niekoniecznie z wyższych sfer bowiem odnajdywane były w grobach zwykłych ludzi. W popiersiu damy z Elche widać jednak wyjątkowy, złoty kask ozdobiony wstęgami zakręconymi w krążki i ozdobionymi kaboszonami(szlachetne kamienie) ta bogata ozdoba głowy świadczy, że była to bogini bo zwykła śmiertelniczka nie mogłaby utrzymać na głowie tak ciężkiej dekoracji.

Francisco Vives stworzył rysunek, który przybliża nam pierwotny wygląd diademu i biżuterii.

Poniżej umieściłam zdjęcie Damy z Echne, które moim zdaniem wygląda zjawiskowo jak z filmu S-F.

Na złotą biżuterię mogli sobie pozwolić zamożniejsi Kartagińczycy natomiast dla biedniejszych obywateli powstawały wyroby ze szkła, kości, muszli i fajansu. Zazwyczaj były to nawlekane amulety przedstawiające symbole zapożyczone z egipskiej religii i magii:oko Horusa, ołtarz bogów, papirus itp.

Przykład, typowej, kartagińskiej głowy ze szkła. Stanowiły one czasem element naszyjników.

Kilka eksponatów z muzeum w Kartaginie.

Nieodzownym elementem męskiej i żeńskiej biżuterii były bransolety w postaci kółek lub spirali. Kobiety nosiły takie obręcze również na nogach w obrębie kostek.

Handel biżuterią był wręcz kartagińską tradycją kontynuowaną od czasów fenickich. Tak samo jak Fenicjanie kopiowali wzory obcych kultur i sprzedawali je w basenie morza Śródziemnego.